« ما را چه رسد که با این قلم های شکسته و بیان های نارسا در وصف شهیدان و جانبازان و مفقودان و اسیرانی که در جهاد فی سبیل الله جان خود را فدا کرده و یا سلامت خویش را از دست داده اند، یا به دست دشمنان اسلام اسیر شده اند، مطلبی نوشته یا سخنی بگوییم. زبان و بیان ما عاجز از ترسیم مقام بلند پایه عزیزانی است که برای اعلای کلمه حق و دفاع از اسلام و کشور اسلامی، جانبازی نموده اند. الفاظ و عبارات، توان توصیف آنانی را که از بیت مظلم طبیعت به سوی حق تعالی و رسول اعظمش هجرت نموده و به درگاه مقدسش بار یافته اند، ندارد. از مجاهدینی که سنگرهای نبرد را تبدیل به مساجد، و میدان های جهاد را با بانگ تکبیر، مهبط ملائکه الله نموده اند، چگونه سخن توان گفت!...
... از شهیدان ارجمندی که خداوند در شأن آنان کلمه بزرگ « احیاءٌ عند ربّهم یُرزقون » را فرموده است، بشری مثل من چه تواند گفت! آیا بار یافتن نزد خداوند و ضیافت مقام ربوبی از آنان را می توان با قلم و بیان و گفت و شنود، توضیح داد؟!...
... بار الها این چه سعادت عظیمی است که نصیب بندگان خاص خود فرموده ای که ما از آن محرومیم؟... یا لیتنی کنت معهم فأفوز فوزا عظیما».
لوحه دستخط مبارک امام خمینی (ره) به خانواده های معظم شهدا - 21/11/1361 و 5/6/1363
